Ολοι μας αρχίζουμε και βλέπουμε αυτή τη χρονιά αμέτρητες αγγελίες για σεφ, μάγειρες, σερβιτόρους, ξενοδοχοϋπαλλήλους κ.λπ., υπάρχει μεγάλη ζήτηση για εργατικά χέρια (σε ένα βαθμό οφείλεται και στις νέες “αφίξεις” ξενοδοχειακών αλυσίδων και εστιατορίων), αλλά όχι προσφορά.
Λόγω του ότι εστίαση και τουρισμός χτυπήθηκαν περισσότερο από κάθε άλλον τομέα, πολλοί εργαζόμενοι αναγκάστηκαν να αλλάξουν καριέρα ή να επιστρέψουν στην εκπαίδευση ή ακόμα και να φύγουν στο εξωτερικό. Ορισμένοι από αυτούς διαπίστωσαν ότι η νέα τους ενασχόληση είναι λιγότερο αγχωτική και αμείβεται καλύτερα, γεγονός που τους έπεισε να μην επιστρέψουν.
Είναι οι μισθοί το πρόβλημα; – Πολλοί εργαζόμενοι έχουν επισημάνει ότι η αμοιβή δεν είναι αρκετή για να ζήσουν. Πιστεύουν ότι η αμοιβή είναι πολύ μικρή για αυτό που προσφέρουν. Όταν ειδικά μιλάμε για εποχιακούς υπαλλήλους, τότε αυτό αποκτά μεγαλύτερη σημασία γιατί η μικρή προσαύξηση που παίρνουν λόγω εποχικότητας δεν είναι αρκετή για να ζήσουν αξιοπρεπώς.
Σύμφωνα με την συλλογική σύμβαση εργασίας των ξενοδοχοϋπαλλήλων (την οποία να σημειωθεί δεν τηρούν όλοι) οι βασικοί μισθοί στον κλάδο είναι 792 ευρώ, 5νθήμερο, 40 ώρες εργασία για λαντζέρηδες και καθαρίστριες, 828 ευρώ βοηθός σερβιτόρου, 846 ευρώ μάγειρας, 863 ευρώ ρεσεψιονίστ, 863 ευρώ για μετρ. Μαζί με προσαυξήσεις για υπερωρίες, επιδόματα κ.λπ. το ποσό μπορεί να φθάσει τα 1.500 €
Εξαιρούνται οι νεοπροσληφθέντες, δηλαδή οι νεοεισερχόμενοι ανειδίκευτοι στον κλάδο που, οι οποίοι θα μπορούν να αμείβονται για 15 μήνες με 740€ συν όλα τα επιδόματα που απορρέουν από τη συλλογική σύμβαση.
Οι μισθοί μας είναι ανάλογοι με χώρες όπως η Πορτογαλία, η Μάλτα, η Κροατία κ.λ.π. ενώ ο πιο ακριβοπληρωμένος ξενοδοχϋπάλληλος είναι στο Λουξεμβούργο με βασικό μισθό τα 2.200 ευρώ.
Στη Γαλλία και την Γερμανία ο βασικός μισθός είναι τα 1.600 ευρώ.
Θα αναφέρουμε σαν παράδειγμα την Πορτογαλία όπου και οι μισθοί είναι ανάλογοι της χώρας μας.
Σε δηλώσεις ο Raul Ribeiro Ferreira πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του ADHP ( Ένωση Πορτογάλων Διευθυντών Ξενοδοχείων ) υπενθυμίζει αρχικά ότι «εδώ και αρκετά χρόνια» προειδοποιούσαν για αυτό το θέμα. Το πρόβλημα πρόσφατα επανήλθε στην ατζέντα και «επιτάχυνε λόγω της πανδημίας».
Αρχικά, υπενθυμίζει ότι οι χαμηλοί μισθοί είναι «ένα εγχώριο πρόβλημα», συνηθισμένο στην υπόλοιπη οικονομία.
Ωστόσο, στον τομέα του τουρισμού και των ξενοδοχείων, είναι «πιο ορατό». Κι αυτό επειδή απαιτούνται «μεγαλύτερες δεξιότητες από τους ανθρώπους. Όπως η ικανότητα να μιλούν διαφορετικές γλώσσες» ή «την αξιοπιστία να χειρίζονται χρήματα» και να έχουν «κάποιο επίπεδο κουλτούρας».
Κατά τη γνώμη του, αυτές οι απαιτήσεις δεν αντισταθμίζονται από «μια προστιθέμενη αξία στη ζωή των ανθρώπων, όπως ένας αξιοπρεπής μισθός».
Πώς θα προσελκύσουν το προσωπικό
Πρέπει να γνωρίζουν οι εταιρείες ότι οι συνεργάτες τους έχουν προσωπική ζωή, οικογένεια, φίλους, ελπίδες και όνειρα. Δεν είναι αναλώσιμοι, ούτε ο τελευταίος τροχός της αμάξης. Ως εκ τούτου, πρέπει να προσφέρουν ένα ελκυστικό «πακέτο», προκειμένου να τους βοηθήσουν τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά.
