Ο γαστρονομικός τουρισμός, ως μέρος θα λέγαμε του πολιτιστικού τουρισμού, μιας και η διατροφή ενός λαού είναι μέρος της κουλτούρας του και των πολιτιστικών του καταβολών, αποτελεί ένα σχετικά νέο είδος τουρισμού που κερδίζει ολοένα και περισσότερους οπαδούς. Η Ελλάδα, με την φημισμένη μεσογειακή διατροφή της, δε θα μπορούσε να λείπει από τις λίστες με τις χώρες που αξίζει κανείς να επισκεφτεί για να δοκιμάσει τα προϊόντα και τα φαγητά της.
Οι ταξιδιώτες του γαστρονομικού τουρισμού επιδιώκουν να ζήσουν μοναδικές γαστρονομικές εμπειρίες. Γι’ αυτό και πολλοί καταφτάνουν κάθε χρόνο στην Κρήτη, που προσφέρεται και γι’ αυτό το είδος διακοπών. Το προικισμένο αυτό νησί προσφέρει την ευκαιρία να δοκιμάσει κανείς την Κρητική κουζίνα μέσα από εκδηλώσεις γευσιγνωσίας και οινογνωσίας, ξενάγηση σε χώρους όπου παράγονται τοπικά προϊόντα, διοργανώσεις σεμιναρίων εκμάθησης της τοπικής κουζίνας, μαγειρικές επιδείξεις κ.ά.
Η Κρήτη διαθέτει τεράστιο πλούτο, τόσο σε γαστρονομικό πολιτισμό όσο και στην ποιότητα και την αυθεντικότητα των προϊόντων. Αυτό σημαίνει ότι προσφέρει τεράστιες ευκαιρίες ανάπτυξης γαστρονομικού τουρισμού και μπορεί να απολαύσει στο μέλλον μια ακόμα μεγαλύτερη φήμη και καταξίωση ως γαστρονομικός προορισμός.
Κρητικά Προϊόντα:
Τα Κρητικά προϊόντα όπως είναι το τυρί, το μέλι, η τσικουδιά ή ρακή, τα παξιμάδια, η σταφίδα, τα αρωματικά φυτά, τα φρούτα και βέβαια το ελαιόλαδο έχουν γίνει διάσημα παγκοσμίως, ενώ δεν είναι λίγες οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στις εξαγωγές αυτών σε χώρες της Ευρώπης, της Ασίας και της Αμερικής.
Πολλά από αυτά περιλαμβάνονται στη λίστα με τα προϊόντα με ονομασία προέλευσης , όπως για παράδειγμα η γραβιέρα Κρήτης, η ξυνομυζήθρα και το πηχτόγαλο Χανίων, το κρητικό παξιμάδι κ.ά.
Αντικριστό: Το κρητικό φαγητό που μπορείς να τρως μέχρι λιποθυμίας!
Είναι (το) κάτι άλλο. Είναι ιεροτελεστία. Είναι μυσταγωγία. Και μια απόδειξη ότι η απλότητα μπορεί να κάνει θαύματα.
Δεν χρειάζονται λοιπόν σούβλες. Δεν χρειάζονται μπαχαρικά, μαρινάδες και καρυκεύματα.
Το αρνί κόβεται απλώς σε τέσσερα κομμάτια (τα επονομαζόμενα «γουλίδια») που αλατίζονται έντονα και περνιόνται το καθένα σε ένα μυτερό ξύλο.
Αφού ανάψουν λοιπόν τα κάρβουνα, οι αυτοσχέδιες ξύλινες σούβλες στήνονται απέναντι (αντικριστά) και όχι πάνω από τη φωτιά.
Τα πάντα παίζουν ρόλο για το πού ακριβώς θα τοποθετηθούν: Η ένταση της θράκας, η απόσταση, ο αέρας.
Κι από ‘κει και πέρα… υπομονή. Το ψήσιμο μπορεί να διαρκέσει και ώρες. Πού -πίστεψέ με- αξίζουν ΟΛΕΣ τον κόπο.
Και όταν τελικά φτάνει στο στόμα σου συμφωνείς (με κλειστά τα μάτια και πνιχτά επιφωνήματα ευχαρίστησης) ότι τέτοιο πράγμα δεν έχεις ξαναφάει!
Εξάλλου η εικόνα του και μόνο είναι μαγευτική. Σαν βγαλμένη από υπέρτατη φαντασίωση χοληστερίνης.
Χοχλιοί μπουμπουριστοί
Για πολλούς είναι ο καλύτερος, ο πιο νόστιμος τρόπος για να γευτεί κανείς τους χοχλιούς. Η λέξη «μπουμπουριστοί» προέρχεται από μια άλλη λέξη του κρητικού λεξιλόγιου το «αμπούμπουρα» που σημαίνει με τη μούρη προς τα κάτω.
Ο κλασικός τρόπος για να φτιάξει κανείς μπουμπουριστούς χοχλιούς, είναι αφού τους πλύνει καλά καλά να τους βάλει αμπούμπουρα σε τηγάνι που ο πάτος του είναι πασπαλισμένος με μπόλικο αλάτι ζωντανούς (έτσι η θερμοκρασία τους ανάγκαζε να τραβηχτούν μέσα στο κέλευφος τραβώντας και το αλάτι), και αφού στεγνώσουν τα υγρά τους να βάλει λάδι, να τους τηγανίσει για λίγο και να τους σβήσει με ξίδι.
Γαμοπίλαφο. Το παραδοσιακό κρητικό πιλάφι
Σε όλες τις χαρές εδώ στην Κρήτη είναι ο πρωταγωνιστής. Γαμοπίλαφο άλλωστε ζητούν και όλοι οι ξενομπασάριδες (επισκέπτες). Σερβίρεται σε γάμους, αρραβώνες και βαφτίσια είναι το γαμοπίλαφο, του οποίου η γεύση και η νοστιμιά δεν περιγράφονται με λόγια. Ειδικά αν το δοκιμάσετε σε κάποιο από τα πολλά χωριά της Κρήτης θα ζήσετε μια μοναδική γευστική εμπειρία.
Κρητικός ντάκος ή κουκουβάγια
Από τις αγαπημένες στους πολλούς σαλάτες ο κρητικός ντάκος, στο Ρέθυμνο είναι γνωστός κι ως… κουκουβάγια, από τα ’50s, οπότε σε ένα καφενείο η γυναίκα που το λειτουργούσε, φούρνιζε τα παξιμάδια που ζύμωνε, δίνοντάς τους στρογγυλό σχήμα, που παρέπεμπε στη φωλιά της κουκουβάγιας.
Μακαρόνια Σκιουφιχτά
Τα σκιουφιχτά μακαρόνια ή οι σκιφομακαρούνες , είναι από τα παραδοσιακά φαγητά της Κρητικής μαγειρικής τέχνης. Φτιάχνεται με αγνά υλικά σε μικρό χρόνο και συνδυάζεται με κρέας, απάκι, μανιτάρια, με μπόλικο βούτυρο, με κόκκινη σάλτσα και ανθότυρο. Πάντως η γιαγιά μου στο χωριό τα έκανε απλά με αγνό βούτυρο και μπόλικο τριμμένο τυρί.
Στάκα
Μεταξύ τυριού και γιαουρτιού με μια ιδιαίτερη γεύση, η στάκα αποτελεί ένα διαφορετικό γαλακτοκομικό προϊόν στην Κρητική γαστρονομία.
Με αρκετές θερμίδες αλλά και λιπαρά αλλά με γεύση που απογειώνει οποιοδήποτε άλλο υλικό συνοδεύει. Στις πιο απλές εκδοχές της συνοδεύει πατάτες τηγανητές ή αυγά, ενώ χρησιμοποιείται όπως το φρέσκο βούτυρο σε μακαρόνια και πιλάφι, και δίνει ιδιαίτερη γεύση σε πίτες όπως η κρεατότουρτα και το χανιώτικο μπουρέκι.
Στάκα είναι η τσίπα (κρέμα) του γάλακτος από το άρμεγμα αλατίζεται ελαφρά και φυλάσσεται. Όταν μαζευτεί ικανοποιητική ποσότητα ζεσταίνεται σε χαμηλή φωτιά για αρκετές μέρες και προστίθεται μικρή ποσότητα αλευριού, έτσι χωρίζουν οι πρωτεΐνες από το λίπος. Το λίπος μαζεύεται χωριστά και είναι το περίφημο στακοβούτυρο ενώ οι άσπρη και πυκτή μάζα των πρωτεϊνών είναι η διάσημη στάκα.
